Działania policji, prokuratury i sądu wobec red. Wojciecha Bojanowskiego to kolejne kuriozum w sprawie tragicznej śmierci Igora Stachowiaka. Zamieszani w nią funkcjonariusze policji uciekają na zwolnienia lekarskie, przez co policja nie jest w stanie skutecznie poddać ich postępowaniu dyscyplinarnemu, bezradnie rozkładając ręce. Za to szukanie rewanżu na dziennikarzu, który skandal ujawnił, idzie zaskakująco sprawnie.
Gdzie byli policyjni związkowcy, prokuratura i sąd przez rok – od czasu tragicznej śmierci zatrzymanego do emisji materiału o tym bulwersującym zdarzeniu? Dlaczego nie skorzystali z szansy wyjaśnienia tej sprawy? Dlaczego dopiero po emisji materiału w TVN podjęto konkretne, a nie tylko pozorowane działania? Gdyby policjanci, prokuratorzy i sędziowie choć część energii, którą teraz wkładają w próbę pogwałcenia tajemnicy dziennikarskiej w majestacie prawa, włożyli w rzetelną pracę nad rozwiązaniem sprawy śmierci we wrocławskim komisariacie, dziś nie byłoby skandalu, tylko toczyłby się normalny proces domniemanych sprawców.
Jedna z paremii, umieszczonych na gmachu Sądu Najwyższego w Warszawie, głosi: Nie wszystko, co dozwolone jest uczciwe (Non omne quod licet honestum est). Jest głęboko nieuczciwym ściganie tego, kto zło ujawnił zamiast tego, kto je uczynił. Jest głęboko nieuczciwą próba zdemaskowania źródeł dziennikarza, dzięki którym zło zostało ujawnione. Szczególnie niepokoi fakt, że dzieje się to nie pierwszy raz.
Rada Press Club Polska wyraża najwyższe uznanie red. Wojciechowi Bojanowskiemu za wykonaną pracę, dzięki której sprawa śmierci Igora Stachowiaka nie została zatuszowana, a także za deklarację, że nie ujawni swoich źródeł informacji.
O powtarzających się przypadkach bezpodstawnego naruszania tajemnicy dziennikarskiej Rada Press Club Polska zawiadomi pozostałe press cluby a także inne organizacje zajmujące się ochroną praw dziennikarzy.
W imieniu Rady Press Club Polska
Marcin Lewicki
